• POL
  • ENG
Wydawnictwo  ANAGRAM
  • Główna
  • Aktualności
  • FELIETONY
  • O nas
  • Kontakt
  • Nasi partnerzy
  • Zespół
  • SKLEP
  • Business and Life
  • Propozycje wydawnicze
  • AGENCJA ARTYSTYCZNO-DORADCZA
  • Polityka prywatności
  • KONSULTACJE

"Poezja jest potrzebą serca – tylko tyle i aż tyle". Felieton poetycki Mateusza Pospiecha.

kwiecień 28, 2022 o godzinie 12:29 , Brak komentarzy


Dzisiaj o poezji, jej miejscu we współczesnej literaturze oraz o tym, jak dotrzeć do współczesnego Czytelnika/Odbiorcy z poezją właśnie, opowiada Mateusz Pospiech, autor m.in. "znów oczy mam niebieskie" - tomiku, który ukazał się całkiem niedawno nakładem naszego Wydawnictwa.


Mateusz Pospiech to poeta związany z Wydawnictwem Anagram przez debiut w wieku lat siedemnastu z tomem Rodząc szczęście. Dziś już trzydziestoletni doktor nauk medycznych i edukator z zawodu. Po godzinach w laboratorium międzynarodowy koordynator do spraw edukacji artystycznej i kurator sztuki dla Culturally Arts. Z pasji obserwator zachowań ludzkich i weekendowy student psychologii klinicznej. Całą duszę wypełnioną ma nadwrażliwością, którą w wolnych chwilach przelewa na papier, pisząc artykuły dla „Modern Renaissance Magazine”, w którym publikował również wiersze w języku angielskim. Z ufnością patrzy w przyszłość wraz z najlepszym przyjacielem Scoobym, chrapiąc na zawody w wolnym czasie.

Felieton pod redakcją i na podstawie pytań przygotowanych przez Agnieszkę Krizel, Recenzje Agi - patrona medialnego tomiku.




***

Dla mnie osobiście poezja jest wyrażeniem tego co niemożliwe jest do przekazania prozą, słowami używanymi na co dzień. Jest wyrażeniem chwili, w której czuję coś niezwykłego – niezależnie czy jest to doświadczenie pozytywne czy negatywne, czy jest to wydarzenie przełomowe czy moment zachwytu nad najprostszym zjawiskiem. Jest swego rodzaju terapią pozwalającą zrozumieć to, co dzieje się w środku. Poezja jest potrzebą serca – tylko tyle i aż tyle.

Inspiruje mnie wiele rzeczy zaczynając od muzyki, która wywołuje we mnie różnego rodzaju stany emocjonalne, bądź przypomina mi o momentach, w których odczuwałem intensywne emocje po sprawy codzienne, kiedy zachwycam się momentem. Jak chyba większość twórców również inspirują mnie ważne wydarzenia w życiu czy na świecie, momenty kryzysu, ale i momenty radości. Moja poezja to swoista autobiografia podobnie jak w muzyce zapisuje się emocje za pomocą nut, ja zapisuję swoje życie w formie pamiętnika stanów emocjonalnych – nieważne są wydarzenia, lecz ich wpływ na wewnętrzne „ja”.

Najbardziej fascynuje mnie w poezji szansa na poznanie głębszych warstw świadomości i emocjonalności drugiego człowieka. Poeci tworząc często nie zdają sobie sprawy, że pisząc o jednej sprawie, nieświadomie poruszają inne ważne dla nich tematy które wypływają bez ich wiedzy czy zamierzenia. Jest to niezwykle interesujące

Moją mistrzynią poezji jest zdecydowanie Halina Poświatowska – sposób w jaki opisuje swoje cierpienie. Jej poezje widzę jako zapis wydarzeń z jej życia, opis tęsknoty, choroby i ogromnego cierpienia, a także świadomości o nieuchronnie zbliżającej się śmierci, która nigdy nie przeszkodziła jej w poszukiwaniu miłości. Zmysłowość w jej poezji jest dla mnie mistrzostwem. Innymi twórcami ważnymi dla mnie są Jarosław Borszewicz, Jeremi Przybora czy Agnieszka Osiecka.

W obecnych czasach dużo uwagi jest poświęcanej tematom związanym z marginalizacją jednostek, zatem duża część współczesnej poezji wiąże się z opisem skrajnych emocji, buntu, wyrażaniu sprzeciwu wobec sytuacji na świecie, polityki, społecznym przekonaniom czy rasizmu. Dużo jest w obecnej poezji emocji, takich jak gniewu, bezsilności, krzyku o pomoc. Oczywiście jest to jedynie jeden i dość konkretny trend w twórczości literackiej, ale jak każdy inny wywodzi się z potrzeby wyrażenia stosunku do świata i tak naprawdę również do nas samych jako społeczności czy jednostki.

Poezja nie musi się bronić. Poezja nigdy nie była i nie będzie dla każdego. Poezja jest otwarta na czytelnika, ale nie każdy ma potrzebę poezji. Poezja jest gatunkiem niszowym i zawsze znajdzie swojego czytelnika, a raczej czytelnik znajdzie odpowiednią dla siebie poezję. Każdy ma swój sposób ekspresji i jej odbioru. Tak długo jak na świecie znajdzie się wrażliwość tak długo poezja będzie miała swoje miejsce.

Czytelnik/Odbiorca czytając poezję daje autorowi pełen kredyt zaufania, więc tak jak wspomniałem wcześniej, aby dotrzeć do niego trzeba być autentycznym. Kiedy czytelnik widzi „prawdziwość” wyrazu treści w poezji jest w stanie się utożsamić z utworem i wtedy jest budowana relacja poeta - czytelnik. Poezja nigdy nie będzie też uniwersalna i przeznaczona dla każdego.




Tomik "znów oczy mam niebieskie" jest emocjonalnym zapisem drogi jaką przebyłem, aby siebie odnaleźć i odbudować. Jest to autobiografia, w której historie opisują emocje. Dla mnie osobiście jest zamknięciem rozdziału, przepracowaniem czasu zapomnienia siebie i drogą do akceptacji. Jest perspektywą wejścia na starą ścieżkę, tę właściwą – ku sobie.

Refleksja od siebie do Czytelników:

Nie bójmy się świata i siebie. Czytajmy i twórzmy, niezależnie od opinii, od krytyki. To co jest w każdym z nas jest piękne i wyjątkowe – bo nasze. Nie bójmy się o tym mówić, pisać - czytać. Edukujmy się, poszukujmy, poznawajmy, chłońmy świat tak jak potrafimy. Poezja jest dla nas i dla świata i my dla poezji, i świat dla nas. Pielęgnujmy tę wyjątkowość i nie bójmy się wrażać tego, co jest dla nas istotne, tego co nas tworzy. Każdy jest inny – każdy wyjątkowy.


Gdzie kupić?

https://gdziekupic.to/buybox.html?id=16120&oid=175098813

https://sklep-wydawnictwa-anagram.mozello.pl/sklep/item/nowosci/znow-oczy-mam-niebieskie---mateusz-pospiech-edycja-limitowana/





Brak komentarzy

Pozostaw odpowiedź







Najnowsze wpisy

  • "Tworzenie poezji stało się dla mnie wewnętrzną potrzebą i terapią - formą psychicznego samo-wsparcia w trudnych momentach i wyjątkowo wzruszających chwilach. Poezja stawia kropkę nad „i”, cementuje moje ostateczne reakcje, odczucia i decyzje, stając się mimowolnie swoistym pamiętnikiem. Jest również celebracją języka i hołdem oddanym słowu i jego sile". Felieton poetycki Elizy Anny Falkiewicz.
    5 lip, 2022
  • "Pisanie jest moją wewnętrzną potrzebą i terapią - formą psychicznego samowsparcia w trudnych momentach i wyjątkowo wzruszających chwilach". Wywiad z Elizą Anną Falkiewicz
    18 maj, 2022
  • "Poezja jest potrzebą serca – tylko tyle i aż tyle". Felieton poetycki Mateusza Pospiecha.
    28 kwi, 2022
  • "Poezja ma zawsze dla mnie wartość sentymentalną. Poezja jest dla mnie podróżą po życiu, terapią i lekiem na całe zło". Wywiad z Mateuszem Pospiechem, autorem tomiku "Znów oczy mam niebieskie".
    13 kwi, 2022
  • ZAPROSZENIA NA WYDARZENIE W KINIE ATLANTIC - DOSTĘPNE SĄ TYLKO W WYDAWNICTWIE ANAGRAM, OBOWIĄZUJĄ ZAPISY (W ZALEŻNOŚCI OD WOLNYCH MIEJSC: anagram@adres.pl)
    10 lut, 2022
  • "Tak, Berlin to moje ulubione miasto, chociaż to trochę jakby nieodwzajemniona – na razie – miłość, ale wciąż mam nadzieję zamieszkać tam na dłużej, niż tylko kilka dni w roku". Mariusz Sambor o najnowszej powieści "I wszyscy go opuścili..."
    9 sty, 2022
  • "Rytmy wierszy wpływają na moje rozumienie życia, a życie w swoim czasie pogłębia odczuwanie poezji. Mówiąc o poezji, przede wszystkim mam na uwadze twórczość, która w moim zrozumieniu dorównuje życiu, a przez to zajmuje w nim miejsce odpowiednie". Ołeksandr Kłymenko
    5 sty, 2022

Informacje dodatkowe

W tym miejscu można wprowadzić kilka informacji pobocznych. Jeśli żadne dodatkowe informacje nie istnieją, możesz ukryć ten tekst lub blok, klikając ikonę znajdującą się w górnym prawym narożniku.

  • AGENCJA ARTYSTYCZNO-DORADCZA
Utworzono za pomocą Mozello – to najłatwiejszy sposób tworzenia witryn internetowych.