"Tworzenie poezji stało się dla mnie wewnętrzną potrzebą i terapią - formą psychicznego samo-wsparcia w trudnych momentach i wyjątkowo wzruszających chwilach. Poezja stawia kropkę nad „i”, cementuje moje ostateczne reakcje, odczucia i decyzje, stając się mimowolnie swoistym pamiętnikiem. Jest również celebracją języka i hołdem oddanym słowu i jego sile". Felieton poetycki Elizy Anny Falkiewicz.

Poezja to dla mnie duchowy kontakt z drugim człowiekiem i jego sposobem przeżywania i postrzegania świata. To również sejsmograf nastrojów i wydarzeń społecznych oraz treść, która wzbogaca i dopełnia suche fakty historyczne bezcennym elementem ludzkich emocji i opinii. Czytanie poezji to mój sposób poznawania, przeżywania i celebracji życia, jak również chwile medytacji i relaksu.

Istota poezji jest ponadczasowa - są nią jej twórcy i ich potrzeby duchowe, to co ich uszczęśliwia i krzywdzi, i wszystko inne na tyle dla nich ważne, aby zostać zapisanym. Poezja stała się w Polsce bardzo popularną formą ekspresji. Jest to zapewne jednym z wyników globalizacji, otwarcia granic geograficznych i wirtualnych, które razem z nowymi możliwościami, pragnieniami i bodźcami, przynoszą nowe, często trudne i bolesne doświadczenia. W ostatnich trudnych latach potrzeba auto-terapii i reakcji na wydarzenia poprzez pisanie, znacznie wzrosła, i jest zapewne rezultatem rosnącego niepokoju, niepewności i strachu o przyszłość związanego z pandemią, wojną i ich globalnymi następstwami.

Inspiruje mnie, krótko mówiąc - miłość. Kocham życie, kocham żyć, kocham ludzi, kocham kochać. Natchnienie zwykle odwiedza mnie pod wpływem silnych przeżyć i wrażeń, których dostarcza mi miłość i życie - relacje z ludźmi i otoczeniem, jak również kontakt z literaturą, sztuką, teatrem i filmem. Inspiruje mnie to czego doświadczam, co obserwuję, jak również nowa wiedza i jej wpływ na moją psychikę i światopogląd.

Wiersze, które zaczęłam pisać jako nastolatka pod wpływem głębokich emocji, do tej pory powstają spontanicznie. Tworzenie poezji stało się dla mnie wewnętrzną potrzebą i terapią - formą psychicznego samo-wsparcia w trudnych momentach i wyjątkowo wzruszających chwilach. Poezja stawia kropkę nad „i”, cementuje moje ostateczne reakcje, odczucia i decyzje, stając się mimowolnie swoistym pamiętnikiem. Jest również celebracją języka i hołdem oddanym słowu i jego sile.

Jest wielu autorów, którzy są dla mnie poetycką inspiracją. Najczęściej wracam do tych, których twórczość miała największy wpływ na moją wrażliwość i inspirowała mnie do pisania w czasach licealnych. Są to Jasnorzewska- Pawlikowska, Poświatowska, Baczyński, Przybyszewski, Leśmian, Tuwim, Słowacki, Norwid, Herbert, Reiner Maria Rilke. Uwielbiam w wolnej chwili sięgnąć na półkę po znajomy, wysłużony tomik, zagłębić się w poezji i wspomnieniach z nią związanych.

Poezja współczesna ma szansę się obronić w chaosie informacyjnym ze względu na swój niepowtarzalny charakter i nieustające potrzeby duchowe jej twórców. Polska jest tego najlepszym przykładem.

Zgadzam się ze słowami Edwarda Stachury „wszystko jest poezją, każdy jest poetą” i z tezą, że przeciętny człowiek jest „otwarty” na poezję. Niestety owo otwarcie jest często bierne i nie zawsze wiąże się z aktywnym poszukiwaniem. I tu może przyjść z pomocą poezja śpiewana i magia teatru. Wśród widowni moich poetycko-muzycznych programów są osoby (często mężczyźni zachęceni do przyjścia przez partnerki), które przyznają, że pomimo braku zainteresowania i kontaktu z poezją na co dzień, z ogromną przyjemnością i często wzruszeniem, wysłuchali wierszy i piosenek.

Mój ostatni tomik "Jestem kobietą" jest bardzo wymowny. Jego trzy rozdziały zatytułowane "Jestem kobietą", "Miłość to i Konstelacje" - symbolizują trzy aspekty kobiecości: duchowość, miłość romantyczną, i związki rodzinne.

Tomik jest nie tylko kontynuacją osobistego zapisu (po Lekcjach miłości), ale również kroniką o uniwersalnym charakterze ze względu na ponadczasowość przedstawianych emocji i doświadczeń. Moja kobieta to kobieta dojrzała, doświadczona, niezależna, świadoma swoich atutów i słabości, o mocnym światopoglądzie, uduchowiona, odważna, intensywnie kochająca, zachwycona cudem życia pomimo jego wyzwań i dramatów. To córka, wnuczka, siostra, matka, babcia, żona po raz drugi, i przyjaciółka. Jej kobiecość i tożsamość jest złożona, i daleko wykracza poza biologię i powabność. Mam nadzieję, że tomik odzwierciedla wiele aspektów archetypu współczesnej kobiety, i że tak będzie odbierany przez czytelniczki i czytelników.

Refleksja od siebie do Czytelników:

Miłość, we wszystkich aspektach i w całej swojej złożoności, zawsze była motorem mojego pisania, jest i będzie dla mnie najważniejsza, podobnie jak spontaniczność i inspiracja tworzenia. "Pisanie o miłości jest niebezpieczne, bo jest szansa, że popadniemy w banał albo sentymentalizm. Dlatego miłość jako temat zanika" - powiedziała niegdyś poetka Ewa Lipska. To smutny i niepokojący stan rzeczy, który zapewne jest często powodem „pisania do szuflady” ze względu na strach przed surową krytyką i odrzuceniem. Wierzę, że miłość utrzyma należne sobie miejsce w poezji, a twórcy będą odsłaniać swoje dusze i pisać o niej bez obawy, inspirując czytelników do czytania i tworzenia.

Sięgając po poezję, wydaną w seriach miniatur wydawnictwa ANAGRAM, poczujesz głębię własnej duszy... Mam nadzieję, że tomik "Jestem kobietą" choć w małym stopniu sprosta tej obietnicy.

👇👇👇
https://gdziekupic.to/buybox.html?id=16120&oid=175728493

Brak komentarzy

Pozostaw odpowiedź